Wiktionary

ordenar

Galego

  •   Pronuncia: [oɾ.ðeˈnaɾ], [ɔɾ.ðeˈnaɾ] (AFI)

  Verbo intransitivo

ordenar

  1. Chegar a un acordo ou tomar unha decisión.

  Verbo pronominal

ordenarse

  1. Distribuírse dun xeito determinado.
  2. (Relixión) Recibir as ordes sagradas.

  Verbo transitivo

ordenar

  1. Pór en orde.
  2. Dar unha orde.
  3. (Matemáticas) Definir unha relación de orde nun conxunto.
  4. (Relixión) Conferir o sacramento da orde.

Traducións

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    
Formas impersoais
Infinitivo ordenar
Xerundio ordenando
Participio ordenado, ordenada, ordenados, ordenadas

Formas persoais
singular plural
primeira segunda terceira primeira segunda terceira
Modo
Indicativo 		Presente ordeno ordenas ordena ordenamos ordenades ordenan
Copretérito ordenaba ordenabas ordenaba ordenabamos ordenabades ordenaban
Pretérito ordenei ordenaches ordenou ordenamos ordenastes ordenaron
Antepretérito ordenara ordenaras ordenara ordenaramos ordenarades ordenaran
Futuro ordenarei ordenarás ordenará ordenaremos ordenaredes ordenarán
Pospretérito ordenaría ordenarías ordenaría ordenariamos ordenariades ordenarían
Modo
Subxuntivo 		Presente ordene ordenes ordene ordenemos ordenedes ordenen
Pretérito ordenase ordenases ordenase ordenásemos ordenásedes ordenasen
Futuro ordenar ordenares ordenar ordenarmos ordenardes ordenaren
Modo
Imperativo 		Afirmativo ordena ordene1 ordenemos ordenade ordenen1
Negativo ordenes ordene1 ordenemos ordenedes ordenen1
Infinitivo conxugado ordenar ordenares ordenar ordenarmos ordenardes ordenaren
1 Vostede(s)


Castelán

  Verbo transitivo

ordenar

  1. Amañar, arranxar, concertar, ordenar, organizar (pór en orde).
  2. Ordenar (dar unha orde).
  3. (Matemáticas) Ordenar.
  4. (Relixión) Ordenar.


Portugués

  Verbo transitivo

ordenar

  1. Amañar, arranxar, concertar, ordenar, organizar (pór en orde).
  2. Ordenar (dar unha orde).
  3. (Matemáticas) Ordenar.
  4. (Relixión) Ordenar.
Traído desde «https://gl.wiktionary.org/w/index.php?title=ordenar&oldid=637177»