teimar

Galego

• Pronuncia: [tejˈmaɾ] (AFI)

Verbo

teimar

1. Insistir en facer algo; empeñarse, porfiar.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	teimar
Xerundio	teimando
Participio	teimado, teimada, teimados, teimadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	teimo	teimas	teima	teimamos	teimades	teiman
	Copretérito	teimaba	teimabas	teimaba	teimabamos	teimabades	teimaban
	Pretérito	teimei	teimaches	teimou	teimamos	teimastes	teimaron
	Antepretérito	teimara	teimaras	teimara	teimaramos	teimarades	teimaran
	Futuro	teimarei	teimarás	teimará	teimaremos	teimaredes	teimarán
	Pospretérito	teimaría	teimarías	teimaría	teimariamos	teimariades	teimarían
Modo Subxuntivo	Presente	teime	teimes	teime	teimemos	teimedes	teimen
	Pretérito	teimase	teimases	teimase	teimásemos	teimásedes	teimasen
	Futuro	teimar	teimares	teimar	teimarmos	teimardes	teimaren
Modo Imperativo	Afirmativo		teima	teime1	teimemos	teimade	teimen1
	Negativo		teimes	teime1	teimemos	teimedes	teimen1
Infinitivo conxugado		teimar	teimares	teimar	teimarmos	teimardes	teimaren

1 Vostede(s)