tmese

Galego

• Etimoloxía: do latín tmēsis, do grego antigo τμῆσις, de τέμνω.

• Pronuncia: [ˈtmɛ.sɪ] (AFI)

Substantivo feminino

tmese (sg: tmese; pl: tmeses)

1. (Lingüística) Recurso estilístico do compoñente morfosintáctico, relacionado coa orde. Consiste nun hipérbato que intercala un elemento entre dous compoñentes dunha palabra, habitualmente composta.

Traducións

• Alemán: Tmesis ^(de)
• Castelán: tmesis ^(es)
• Catalán: tmesi ^(ca)
• Francés: tmèse ^(fr)
• Inglés: tmesis ^(en)
• Italiano: tmesi ^(it)
• Portugués: tmese ^(pt), mesóclise ^(pt)

Portugués

• Etimoloxía: do latín tmēsis, do grego antigo τμῆσις, de τέμνω.

Substantivo feminino

tmese (sg: tmese; pl: tmeses)

1. Tmese.