chanceler

Galego

• Etimoloxía: do francés chancelier, do latín tardío cancellarius.

• Pronuncia: /t͡ʃanθeˈlɛɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

chanceler (sg: chanceler; pl: chanceleres)

1. (Historia) Antigamente, persoa encargada de rexistrar, expedir e selar os documentos reais.
2. (Política) Xefe do goberno, en Alemaña e Austria.
3. (Política) Ministro responsable de todos os asuntos económicos e financeiros no Reino Unido.
4. (Política) Nalgúns países suramericanos, ministro de asuntos exteriores.
5. (Política) Título complementario do ministro de xustiza francés.
6. (Política) Xefe da Chancelaría Federal de Suíza, o xefe da administración do Consello Federal de Suíza.
7. (Dereito) Funcionario de alto rango do corpo consular, que traballa en misións diplomáticas.
8. Alto cargo universitario, de carácter cerimonial normalmente, antigamente representante papal ou real.
9. (Relixión) Responsable do rexistro das actas dunha diocese, e dos seus asuntos xurídicos.
10. (Historia) Responsable de alto nivel que había nunha escribanía ou nunha corporación.
11. (Dereito) Presidente do xurado en Escocia.
12. (Dereito) Nos Estados Unidos, maxistrado superior dun tribunal de equidade, ou tamén chamado tribunal de chancelaría.

Termos relacionados

• chancelaría, chancelería

Traducións

• Alemán: Kanzler ^(de)
• Castelán: canciller ^(es).
• Catalán: canceller ^(ca)
• Chinés: 校长 ^(zh)
• Francés: chancelier ^(fr)
• Inglés: chancellor ^(en)
• Italiano: cancelliere ^(it)
• Portugués: chanceler ^(pt), cancelário ^(pt)