cigano

Galego

• Etimoloxía: do francés cigain, do grego bizantino Αθίγγανος (Athínganos).

• Pronuncia: /θiˈɣano̝/ (AFI)

Substantivo masculino

cigano (ms: cigano; mpl: ciganos; fs: cigana; fpl: ciganas)

1. Individuo dun grupo étnico que se cre orixinario da India, de carácter nómade e que vive principalmente no sur e leste de Europa, Asia occidental, Latinoamérica, nos Estados Unidos de América e no Oriente Medio.
   • Sinónimos: xitano, romaní.
   • Exemplo: Tradicionalmente os ciganos falan diversos dialectos da lingua romaní, unha lingua indoariana. A día de hoxe, a maioría dos ciganos falan a lingua dominante na súa rexión de residencia.
     
     

Traducións

• Alemán: Zigeuner ^(de)
• Castelán: gitano ^(es)
• Catalán: gitano ^(ca)
• Chinés: 吉普賽人 ^(zh), 吉普赛人 ^(zh)
• Francés: Tsigane ^(fr), Tzigane ^(fr)
• Grego: τσιγγάνος ^(el)
• Inglés: Gypsy ^(en), Gipsy ^(en)
• Italiano: zingaro ^(it)
• Polaco: Cygan ^(pl)
• Portugués: cigano ^(pt)
• Ruso: цыган ^(ru)

Adxectivo

cigano (ms: cigano; mpl: ciganos; fs: cigana; fpl: ciganas)

1. Relativo ou pertencente ao mencionado pobo.
   • Exemplo: Segundo o censo de 2000, en Galicia había unha comunidade cigana duns 9.000 individuo.