romaní

Galego

Substantivo masculino

romaní (sg: romaní; pl: romanís)

1. (Lingüística) Lingua propia do pobo homónimo. É unha lingua indoeuropea, orixinaria da zona noroeste da antiga India e o centro de Paquistán, enriquecida con palabras prestadas das linguas que se falaban nos países polos que os xitanos foron pasando. Calcúlase que ten máis de 1.000 anos de existencia e que se desenvolveu en diversos países de Europa e mais en Turquía.

Traducións

• Alemán: Romani ^(de)
• Castelán: romaní ^(es)
• Catalán: romaní ^(ca)
• Chinés: 羅姆語 ^(zh), 羅姆語 ^(zh)
• Francés: romani ^(fr), rom ^(fr), tsigane ^(fr), tzigane ^(fr)
• Inglés: Romani ^(en), Gipsy ^(en)
• Italiano: romaní ^(it)
• Polaco: romani ^(pl)
• Portugués: romani ^(pt)
• Ruso: цыганский язык ^(ru), цыганский ^(ru)
• Vasco: ijitoera ^(eu)

Substantivo masculino

romaní (ms: romaní; mpl: romanís; fs: romaní; fpl: romanís)

1. Individuo dun grupo étnico que se cre orixinario da India, de carácter nómade e que vive principalmente no sur e leste de Europa, Asia occidental, Latinoamérica, nos Estados Unidos de América e no Oriente Medio.
   • Sinónimos: cigano, romaní.
   • Exemplo: Tradicionalmente os romanís falan diversos dialectos dunha lingua indoariana. A día de hoxe, a maioría dos romanís falan a lingua dominante na súa rexión de residencia.
     
     

Traducións

• Alemán: Zigeuner ^(de)
• Castelán: gitano ^(es)
• Catalán: gitano ^(ca)
• Chinés: 吉普賽人 ^(zh), 吉普赛人 ^(zh)
• Francés: Tsigane ^(fr), Tzigane ^(fr)
• Grego: τσιγγάνος ^(el)
• Inglés: Gypsy ^(en), Gipsy ^(en)
• Italiano: zingaro ^(it)
• Polaco: Cygan ^(pl)
• Portugués: cigano ^(pt)
• Ruso: цыган ^(ru)

Adxectivo

romaní (ms: romaní; mpl: romanís; fs: romaní; fpl: romanís)

1. Relativo ou pertencente ao pobo mencionado.
   • Exemplo: Segundo o censo de 2000, en Galicia había unha comunidade romaní duns 9.000 individuo.