coacción

Galego

coacción¹

• Etimoloxía: do latín coactĭone.

• Pronuncia: /koakˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

coacción (sg: coacción; pl: coaccións)

1. Xeito violento de obrigar a alguén realizar ou dicir algo.
2. (Dereito) Delito de empregar a violencia material ou moral con intención de privar de liberdade a alguén, e obrigar a que faga ou diga o que non quere.
3. (Dereito) Forza lexítima para impoñer o cumprimento da lei e das obrigas.
4. (Socioloxía) Poder que un conxunto exerce sobre o seu propio grupo e nos de influencia, para sometelos ás regras do grupo.

Termos relacionados

• coaccionar
• coactivamente
• coactivo

Traducións

• Castelán: coacción ^(es).
• Portugués: coação ^(pt)

coacción²

• Etimoloxía: de acción e o prefixo co-.

• Pronuncia: /koakˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

coacción (sg: coacción; pl: coaccións)

1. (Ecoloxía) Interacción que se dá nun ecosistema entre dous organismos.

Castelán

• Etimoloxía: do latín coactĭone.

Substantivo feminino

coacción (sg: coacción; pl: coacciones)

1. Coacción.