espontáneo

Galego

• Etimoloxía: do latín spontaneus.

• Pronuncia: /es.poŋ.ˈta.ne̯o̯/ (AFI)

Adxectivo

espontáneo (ms: espontáneo; mpl: espontáneos; fs: espontánea; fpl: espontáneas)

1. Que se produce por impulso propio, sen intervención externa.
   • Exemplo: A moza sentiu o desexo espontáneo de chorar, e chorou.
     
     
2. Que actúa sen reflexionar.
   • Exemplo: Non son nada espontáneos. Unha reacción espontánea.
     
     
3. (Botánica) Dise da planta que se propaga sen cultivar.
   • Exemplo: O prado está cheo de herbas espontáneas.
     
     

Substantivo

espontáneo (ms: espontáneo; mpl: espontáneos; fs: espontánea; fpl: espontáneas)

1. Persoa que durante unha corrida de touros se lanza á area.
   • Exemplo: Nunha corrida en Pamplona saltou á praza unha espontánea.
     
     

Termos relacionados

espontaneidade, xeración espontánea