excretar

Galego

• Etimoloxía: de excreto, do latín excretum.

• Pronuncia: /ekskɾeˈtaɾ/ /ekskɾɛˈtaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

excretar

1. Expulsar substancias fóra do corpo.

Termos relacionados

• excreción

Traducións

• Alemán: ausscheiden ^(de)
• Castelán: excretar ^(es)
• Catalán: excretar ^(ca)
• Francés: excréter ^(fr)
• Húngaro: kiválaszt ^(hu)
• Inglés: excrete ^(en)
• Italiano: espellere ^(it)
• Polaco: wydalac ^(pl)
• Portugués: excretar ^(pt)
• Ruso: выделять ^(ru)
• Vasco: iraitzi ^(eu)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	excretar
Xerundio	excretando
Participio	excretado, excretada, excretados, excretadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	excreto	excretas	excreta	excretamos	excretades	excretan
	Copretérito	excretaba	excretabas	excretaba	excretabamos	excretabades	excretaban
	Pretérito	excretei	excretaches	excretou	excretamos	excretastes	excretaron
	Antepretérito	excretara	excretaras	excretara	excretaramos	excretarades	excretaran
	Futuro	excretarei	excretarás	excretará	excretaremos	excretaredes	excretarán
	Pospretérito	excretaría	excretarías	excretaría	excretariamos	excretariades	excretarían
Modo Subxuntivo	Presente	excrete	excretes	excrete	excretemos	excretedes	excreten
	Pretérito	excretase	excretases	excretase	excretásemos	excretásedes	excretasen
	Futuro	excretar	excretares	excretar	excretarmos	excretardes	excretaren
Modo Imperativo	Afirmativo		excreta	excrete1	excretemos	excretade	excreten1
	Negativo		excretes	excrete1	excretemos	excretedes	excreten1
Infinitivo conxugado		excretar	excretares	excretar	excretarmos	excretardes	excretaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: de excreto, do latín excretum.

Verbo transitivo

excretar

1. Excretar.

Catalán

• Etimoloxía: de excreto, do latín excretum.

Verbo transitivo

excretar

1. Excretar.

Portugués

• Etimoloxía: de excreto, do latín excretum.

Verbo transitivo

excretar

1. Excretar.