herba benta

Galego

Flor da herba benta

• Etimoloxía: de herba e benta (sinón. pop. de bieito, participio de bendicir).

Substantivo feminino

herba benta (sg: herba benta; pl: herbas bentas)

1. (Botánica) Planta herbácea da familia das valeraniáceas propia de Europa e dalgunhas partes de Asia, moi común nos bosques húmidos na beira de ríos, e regatos desde as chairas até as zonas submontañosas, que se emprega desde a antigüidade como medicina, de aí o seu nome vulgar de 'herba benta' (bieita).
   • Exemplo: En Galicia a herba benta abunda nos prados a carón dos ríos. En farmacoloxía e fitoterapia empréganse os órganos subterráneos (rizomas, raíces e estolóns) da herba benta.
     
     

Sinónimos

• herba dos gatos
• valeriana menor

Nome científico

Valeriana officinalis.

Observacións

O nome específico, officinalis, quere dicir que se operaba e vendía nas oficinas de farmacia (laboratorios ou boticas).