interrogante

Galego

• Etimoloxía: de interrogar e -nte.

• Pronuncia: /in.te.ro.ˈɡan.te̯/ (AFI)

Adxectivo

interrogante (sg: interrogante; pl: interrogantes)

1. Que interroga.
   • Exemplo: O orador empregou un ton interrogante na súa intervención.
     
     

Sinónimos

interrogador, interrogativo

Substantivo feminino

interrogante (sg: interrogante; pl: interrogantes)

1. Frase coa que se interroga.
   • Exemplo: Moitas das interrogantes quedaron sen resposta.
     
     
2. Asunto pouco claro ou dubidoso.
   • Exemplo: O caso segue presentando algunhas interrogantes que requiren máis precisión.
     
     
3. Cousa incerta.
   • Exemplo: A súa reacción é sempre unha interrogante.
     
     

Observacións

• Na 1ª acepción son sinónimos interrogación e pregunta, e antónimos contestación e resposta.
• Na 3ª acepción é sinónimo incógnita.

Substantivo masculino

interrogante (sg: interrogante; pl: interrogantes)

1. Signo ortográfico (?) que se coloca ao final dunha interrogación ou pregunta.
   • Exemplo: Pechaou a frase cun interrogante.
     
     

Sinónimos

interrogación, signo de interrogación

Traducións

• Castelán: interrogante ^(es)
• Portugués: interrogante ^(pt)

Castelán

Adxectivo

interrogante (ms: interrogante; mpl: interrogantes; fs: interrogante; fpl: interrogantes)

1. Interrogante.

Portugués

Adxectivo

interrogante (ms: interrogante; mpl: interrogantes; fs: interrogante; fpl: interrogantes)

1. Interrogante.