receptáculo

Galego

• Etimoloxía: do latín receptacŭlum.

• Pronuncia: /re.θɛp.'ta.ku.lo̯/ ou /re.θɛp.'ta.ku.lo̯/ (AFI)

Substantivo masculino

receptáculo (sg: receptáculo; pl: receptáculos)

1. Lugar, espazo ou cavidade na que se contén ou pode conterse calquera substancia.
   • Exemplo: Tiña o receptáculo dos lentes enriba da mesa.
     
     
2. (Botánica) Extremo superior, ancho ou groso, do pedúnculo da flor, case sempre carnoso, onde se asentan os verticilos da flor ou as flores dunha inflorescencia.
   • Exemplo: O cáliz, a corola, o androceo e o xineceo das plantas están no receptáculo floral.
     
     

Observacións

Na 2ª acepción seu sinónimo é tálamo.