relucir

Galego

• Etimoloxía: do latín relucēre.

• Pronuncia: /reluˈθiɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

relucir

1. Emitir luz propia ou reflectida.
   • Sinónimos: brillar, coruscar, lucir, refulxir, resplandecer.
2. (Figurado) Manifestar ou destacarse unha calidade sobresaínte ou sensación positiva.
   • Sinónimos: brillar, lucir, refulxir, resplandecer.

Termos relacionados

• relucente

Traducións

• Alemán: leuchten ^(de)
• Castelán: relucir ^(es)
• Catalán: resplendir ^(ca)
• Chinés: 以服务 ^(zh)
• Francés: briller ^(fr), reluire ^(fr)
• Inglés: shine ^(en), glisten ^(en)
• Italiano: brillare ^(it), splendere ^(it)
• Portugués: reluzir ^(pt)

Conxugación

Verbo semirregular da 3ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	relucir
Xerundio	relucindo
Participio	relucido, relucida, relucidos, relucidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	reluzo	reloces	reloce	relucimos	relucides	relocen
	Copretérito	relucía	relucías	relucía	reluciamos	reluciades	relucían
	Pretérito	relucín	reluciches	reluciu	relucimos	relucistes	reluciron
	Antepretérito	relucira	reluciras	relucira	reluciramos	relucirades	reluciran
	Futuro	relucirei	relucirás	relucirá	reluciremos	reluciredes	relucirán
	Pospretérito	reluciría	relucirías	reluciría	reluciriamos	reluciriades	relucirían
Modo Subxuntivo	Presente	reluza	reluzas	reluza	reluzamos	reluzades	reluzan
	Pretérito	relucise	relucises	relucise	relucísemos	relucísedes	relucisen
	Futuro	relucir	relucires	relucir	relucirmos	relucirdes	reluciren
Modo Imperativo	Afirmativo		reluce	reluza1		relucide	reluzan1
	Negativo		reluzas	reluza1		reluzades	reluzan1
Infinitivo conxugado		relucir	relucires	relucir	relucirmos	relucirdes	reluciren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín relucēre.

Verbo

relucir

1. Relucir.