ton

Galego

• Etimoloxía: do latín tonum.

Substantivo masculino

ton (sg: ton; pl: tons)

1. (Música) Propiedade dos sons que os caracteriza como máis agudos ou máis graves, en función da súa frecuencia.

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música

Bretón

Substantivo

ton

1. (Ictioloxía) Atún.

Inglés

Substantivo

ton (sg: ton; pl: tons)

1. Tonelada.
2. Morea.

Occitano

Substantivo

ton

1. (Ictioloxía) Atún.