tunante

Galego

• Pronuncia: [tuˈnan.tɪ] (AFI)

Adxectivo

tunante (sg: tunante; pl: tunantes)

1. [Persoa] a quen lle gusta andar de troula.
   • Sinónimos: carallán, fandangueiro, festeiro, festexeiro, folieiro, gallofeiro, garuleiro, pándego, rexoubeiro, trangalleiro, trouleiro.

Traducións

• Castelán: juerguista ^(es).

Substantivo

tunante (sg: tunante; pl: tunantes)

1. Persoa que anda dun sitio para outro e que comete pequenos furtos ou fraudes e engana con habilidade.
   • Sinónimos: moinante, truán, tuno.
2. Rapaz un pouco desvergonzado e traste que comete pequenas falcatruadas.
   • Sinónimos: galopín, pillabán, pillo, tuno.
3. Persoa a quen lle gusta andar de troula.
   • Exemplo: Os pais xa non saben que facer co tunante do seu fillo.
     
     
   • Sinónimos: carallán, festeiro, festexeiro, folieiro, pándego, trangalleiro, trouleiro.
   • Termos relacionados: boureón, rebuldeiro.

Traducións

• Castelán: (3) juerguista ^(es).