-´ico
Galego
Etimoloxía: do latín -ĭcus, e este do grego antigo -ικός -ikós.
Pronuncia: /´i.ko̯/ (AFI)
Sufixo
-´ico
- Utilízase na formación de adxectivos, indicando relación coa base da que deriva, como en alcohólico, humorístico, xornalístico.
- (Química) Terminación xenérica de numerosos compostos químicos, como os ácidos: clorhídrico, fórmico, tartárico.
- (Química) Nalgúns casos refírese ao maior grao de oxidación do ácido: fosfórico, fronte a fosforoso, nítrico, frone a nitroso, sulfúrico, fonte a sulfuroso.
- (Química) Así mesmo, pode indicar o maior grao de oxidación dun elemento nun composto: cúprico fronte a cuproso, estánnico fronte a estannoso, férrico fronte a ferroso.