atoar

Galego

• Etimoloxía: do latín obturāre.

• Pronuncia: /atoˈaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

atoar

1. Parar ou dificultar a corrente dun fluído por un conduto.
   • Sinónimos: atascar, atrancar, atuír, obstruír, trancar.
   • Antónimos: desatascar, desatoar, desobstruír, desatuír.
2. Cubrir de terra ou algo semellante.
   • Sinónimos: atuír.
   • Antónimos: desatuír.

Verbo transitivo

atoarse

1. Quedar un conduto total ou parcialmente cerrado ao paso dun fluído polo seu interior debido a algunha acumulación de materia.
   • Sinónimos: atascarse, atrancarse, atuírse, obstruírse, trancarse.
   • Antónimos: desatascarse, desatoarse, desatuírse, desatrancarse.
2. Quedar cuberto de terra ou algo semellante.
   • Sinónimos: atuírse.
   • Antónimos: desatuírse.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	atoar
Xerundio	atoando
Participio	atoado, atoada, atoados, atoadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	atoo	atoas	atoa	atoamos	atoades	atoan
	Copretérito	atoaba	atoabas	atoaba	atoabamos	atoabades	atoaban
	Pretérito	atoei	atoaches	atoou	atoamos	atoastes	atoaron
	Antepretérito	atoara	atoaras	atoara	atoaramos	atoarades	atoaran
	Futuro	atoarei	atoarás	atoará	atoaremos	atoaredes	atoarán
	Pospretérito	atoaría	atoarías	atoaría	atoariamos	atoariades	atoarían
Modo Subxuntivo	Presente	atoe	atoes	atoe	atoemos	atoedes	atoen
	Pretérito	atoase	atoases	atoase	atoásemos	atoásedes	atoasen
	Futuro	atoar	atoares	atoar	atoarmos	atoardes	atoaren
Modo Imperativo	Afirmativo		atoa	atoe1	atoemos	atoade	atoen1
	Negativo		atoes	atoe1	atoemos	atoedes	atoen1
Infinitivo conxugado		atoar	atoares	atoar	atoarmos	atoardes	atoaren

1 Vostede(s)