belota

Galego

• Pronuncia: /beˈlɔta̝/ (AFI)

Substantivo feminino

Landras dun carballo

belota (sg: belota; pl: belotas)

1. (Botánica) Froito propio dos carballos, e de todas as especies do xénero Quercus, da familia das fagáceas, como son o carballo común (Quercus robur) e outras árbores semellantes como a aciñeira ou a sobreira. É un froito anual, un aquenio de forma ovalada, lustroso e de cor verde que se torna parda no outono, de entre 2 e 4 cm de longo e de 0,8 a 1,8 cm de diámetro. Está cuberta pola parte posterior polo cascabullo, un caparucho formado por unha casca dura, unida á árbore.
   • Exemplo: As belotas serven de alimento para os porcos
     
     .

Sinónimos

• landra

Traducións

• Castelán: bellota ^(es)
• Catalán: gla ^(ca)
• Francés: gland ^(fr)
• Inglés: acorn ^(en)
• Occitano: agland ^(oc)
• Portugués: bolota ^(pt)