branquear

Galego

• Etimoloxía: de branco.

• Pronuncia: /bɾaŋkeˈaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

branquear

1. Tornar algo de cor branca ou máis clara.
   • Sinónimos: albear, dealbar.
2. Pintar con cal diluído en auga.
   • Sinónimos: calear, encalar.
   • Antónimos: descalear.
3. (Economía) Tornar en diñeiro legal diñeiro negro obtido á marxe da legalidade.

Verbo intransitivo

branquear

1. Tornarse branco.
   • Sinónimos: albear, embranquecer, encanecer.

Traducións

tornar branco

Alemán: bleichen (de) Asturiano: blanquiar (ast) Bretón: gwennañ (br) Castelán: blanquear (es) Catalán: emblanquir (ca) Corso: imbiancà (co) Francés: blanchir (fr)

Inglés: bleach (en) Italiano: imbiancare (it) Polaco: bielić (pl) Portugués: branquear (pt) Siciliano: mmiancari (scn), abbianchiari (scn)

botar cal

Castelán: encalar (es), blanquear (es) Francés: chauler (fr)

Inglés: whitewash (en) Portugués: caiar (pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	branquear
Xerundio	branqueando
Participio	branqueado, branqueada, branqueados, branqueadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	branqueo	branqueas	branquea	branqueamos	branqueades	branquean
	Copretérito	branqueaba	branqueabas	branqueaba	branqueabamos	branqueabades	branqueaban
	Pretérito	branqueei	branqueaches	branqueou	branqueamos	branqueastes	branquearon
	Antepretérito	branqueara	branquearas	branqueara	branquearamos	branquearades	branquearan
	Futuro	branquearei	branquearás	branqueará	branquearemos	branquearedes	branquearán
	Pospretérito	branquearía	branquearías	branquearía	branqueariamos	branqueariades	branquearían
Modo Subxuntivo	Presente	branquee	branquees	branquee	branqueemos	branqueedes	branqueen
	Pretérito	branquease	branqueases	branquease	branqueásemos	branqueásedes	branqueasen
	Futuro	branquear	branqueares	branquear	branquearmos	branqueardes	branquearen
Modo Imperativo	Afirmativo		branquea	branquee1	branqueemos	branqueade	branqueen1
	Negativo		branquees	branquee1	branqueemos	branqueedes	branqueen1
Infinitivo conxugado		branquear	branqueares	branquear	branquearmos	branqueardes	branquearen

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: de branco.

• Pronuncia: /bɾɐ̃.ˈkjaɾ/ (AFI)

Verbo

branquear

1. Branquear

Termos relacionados

• branqueação, branqueador, branqueamento, branqueio, rebranquear