celo

Galego

Impalas machos pelexando durante a época de celo

Jealousy and Flirtation (Celos e coqueteo)
por Haynes King (1831–1904)

• Etimoloxía: do latín zelus, 'ardor', 'celo', e este do grego antigo ζῆλος zêlos, derivado de ζεῖν zeîn, 'ferver'.

• Pronuncia: /ˈθe.lo/ ou /ˈse.lo/ (AFI)

Substantivo masculino

celo (sg: celo; pl: celos)

1. Coidado que alguén pon ao facer algo.
2. Interese extremado que alguén sente por unha persoa ou por unha cousa.
3. (Zooloxía) Período de intensa actividade sexual dos animais, durante o cal procuran emparellarse para procrearen.
4. (Zooloxía) Estado en que se atopan os anumais neste período.

Observacións

Na 3ª acepción son sinónimos época de celo e estro.

Substantivo masculino plural

celos

1. Sentimento doloroso experimentado por alguén ao saber ou ao pensar ou supoñer que a persoa que ama sente amor por outra, ou ao ver que o seu preferido é outro.