confirmar
Galego
- Etimoloxía: do latín confirmāre.
- Pronuncia: /koɱfiɾˈmaɾ/ (AFI)
confirmar
- Comprobar, asegurar, reafirmar a veracidade de algo que se supón certo.
- Sinónimos: acreditar, corroborar, ratificar.
- Dar a seguridade nunha intención ou crenza
- (Catolicismo) Dar o sacramento da confirmación.
confirmarse
- Dar por completamente certo algo que era dubidoso.
- Sinónimos: corroborarse, ratificarse.
- Obter a seguridade nunha intención ou crenza
- Sinónimos: ratificarse.
- (Catolicismo) Recibir o sacramento da confirmación.
Traducións
- Alemán: bestätigen (de)
- Bretón: kadarnaat (br)
- Castelán: confirmar (es).
- Catalán: confirmar (ca).
- Chinés: 确认 (zh)
- Francés: confirmer (fr)
- Inglés: confirm (en)
- Italiano: confermare (it)
- Occitano: confirmar (oc).
- Polaco: potwierdzać (pl)
- Portugués: confirmar (pt).
- Vasco: baieztatu (eu), egiaztatu (eu).
Conxugación
Verbo regular da 1ª conxugación
Infinitivo | confirmar |
Xerundio | confirmando |
Participio | confirmado, confirmada, confirmados, confirmadas |
1 Vostede(s) |
Castelán
- Etimoloxía: do latín confirmāre.
confirmar
Catalán
- Etimoloxía: do latín confirmāre.
confirmar
Occitano
- Etimoloxía: do latín confirmāre.
confirmar
Portugués
- Etimoloxía: do latín confirmāre.
confirmar