Galego

  •   Pronuncia: /deseŋkamiˈɲaɾ/ (AFI)

  Verbo transitivo

desencamiñar

  1. Facer perder o rumbo a alguén, e desvialo do camiño correcto.
  2. (Figurado) Apartar do bo camiño, do comportamento axeitado, a alguén.


  Verbo pronominal

desencamiñarse

  1. Perder alguén o rumbo, saírse do camiño correcto.
  2. (Figurado) Apartarse do bo camiño, do comportamento axeitado.

Antónimos

Conxugación