rumbo

Galego

Rosa dos ventos, moi cerca da Torre de Hércules (A Coruña), desde onde se tomou a foto

• Etimoloxía: do latín rhombus, 'rombo'.

• Pronuncia: /ˈrum.bo/ (AFI)

Substantivo masculino

rumbo ¹ (sg: rumbo; pl: rumbos)

1. Camiño que alguén se quere seguir.
   • Exemplo: Camiñaba polo monte rumbo ao castro.
     
     
2. Dirección que segue unha nave (barco, avión, etc.).
   • Exemplo: Seguindo este rumbo chegaremos de contado. O barco puxo rumbo sur.
     
     
3. Dirección considerada ou trazada no plano do horizonte, principalmente calquera das comprendidas na rosa dos ventos.
4. Por extensión, dirección en que se despraza unha persoa ou un vehículo.
   • Exemplo: Estivemos dúas horas andando sen rumbo fixo
     
     .
5. (Figurado) Maneira de actuar que ten unha persoa.
   • {{exemplo|Como non cambies o rumbo, véxote mal.
6. (Figurado) Maneira como se presenta un asunto.
   • Exemplo: As negociacións entre os dous países tomaron outro rumbo.
     
     

Observacións

• Na 2ª acepción seu sinónimo é derrota.

Termos relacionados

a rumbo, abater o rumbo, corrixir o rumbo, facer rumbo, rumbo a.

Substantivo masculino

rumbo ² (sg: rumbo; pl: rumbos)

• Etimoloxía: de orixe descoñecida.

• Pronuncia: /ˈrum.bo/ (AFI)

1. (Coloquial) Pompa, ostentación, aparato custoso.
   • Exemplo: Foi unha festa con moito rumbo.
     
     

Termos relacionados

rumboso.