in-

Galego

• Etimoloxía: do latín in-, 'de valor negativo ou privativo'.

Prefixo

1. Indica valor negativo ou privativo, como en inacabable, inacción, incapacidade.

Observacións

• Adopta a forma im- se a palabra á que se une comeza por b ou p: imberbe, imparcialidade.
• Presenta a forma i- se a palabra á que se une comeza por g ou l: ignominia, ilexible.
• Presenta a forma i- con duplicación do r se a palabra comeza por r: irrompible.
• Ante palabra que comeza por h, ou n, pronúnciase [n]: inhumano.

Galego

• Etimoloxía: do latín in-, 'cara a dentro'.

Prefixo

1. Adoita significar dentro, no interior de ou inclusión, como en inhumar, inmigrar, inherente, inscrición.
2. Indica movemento, ou dirección da acción, como en indución, inducir, intención.
3. Indica a situación expresada polo elemento que segue, como en incinerar, inculpar, inflamable, insolación.

Antónimos

• Nalgúns casos, é antónimo de ex-, como en exculpar.

Observacións

• Adopta a forma im- se a palabra á que se une comeza por b ou p: impetuoso.
• Presenta a forma i- se a palabra á que se une comeza por g ou l: ilustre.
• Presenta a forma i- con duplicación do r se a palabra comeza por r : irradiar, irromper.
• Ante palabra que comeza por h, o n pronúnciase [n]: inhumar.

Nota: En ambas as acepcións utilizáronse os criterios expresados nas definicións e exemplos do Dicionario da RAG e do Diccionario de la Real Academia Española.