louco

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués louco (citado no século XIIII), de orixe incerta, quizáis do árabe hispánico *láwqa, e este do árabe clásico lawqā', feminino de alwaq. 'estúpido'. (Cf. castelán loco, portugués louco).

• Pronuncia: /ˈlow.kʊ/ (AFI)

Adxectivo

louco (ms: louco; mpl: loucos; fs: louca; fpl: loucas)

1. Que non está no seu xuízo, que ten as facultades mentais perturbadas.
   • Exemplo: Está louco, necesita tratamento psiquiátrico
     
     .
2. Dito de calquera aparato ou dispositivo, que funciona sen control.
   • Exemplo: O compás volveuse louco.
     
     
3. (Coloquial) Que excede en moito ao ordinario ou presumíbel.
   • Exemplo: Sorte louca<
     
     .
4. (Coloquial) Dito dunha persoa, que está entusiasmada ou moi contenta.
   • Exemplo: Está louco de alegría, tocoulle o gordo de Nadal.
     
     
5. (Figurado) Que sente grande amor ou afección por alguén ou por algo.
   • Exemplo: Esta rapaza está louca polo Xoán. Meu curmán está louco polos coches deportivos
     
     .
6. (Figurado) Sentimento que é difícil de controlar.
   • Exemplo: Amor louco. Paixón louca
     
     .

Observacións

• Nas tres primeiras acepcións úsase tamén como substantivo: O Antón é un louco visionario.
• Na 1ª acepción seu antónimo é cordo e o sinónimo é desequilibrado.
• Na 3ª acepción seu sinónimo é chalado.

Termos relacionados

a tontas e a loucas, ao louco, cada louco co seu tema, louco de atar, loucura, nin louco