arrendar

Galego

• Pronuncia: /arenˈdaɾ/ (AFI)

arrendar¹

• Etimoloxía: de «renda».

Verbo transitivo

arrendar

1. (Economía) Ceder o uso de [unha propiedade] a cambio de diñeiro.
   • Exemplo: Arrendaban aquela finca pero xa a colleu alguén.
     
     
   • Sinónimos: alugar.
2. (Economía) Adquirir o uso de [unha propiedade] a cambio de diñeiro.
   • Exemplo: O mariñeiro arrendou unha casa ata que o seu barco volvese partir.
     
     
   • Sinónimos: alugar.

Traducións

• Castelán: alquilar ^(es), arrendar ^(es).
• Francés: louer ^(fr).
• Inglés: (1) hire ^(en) (por pouco tempo), hire out ^(en) (por pouco tempo), let ^(en) (un inmoble), rent ^(en) (por moito tempo), rent out ^(en) (por moito tempo); (2) hire ^(en) (por pouco tempo), rent ^(en) (por moito tempo).
• Portugués: arrendar ^(pt), alugar ^(pt).

Termos relacionados

• Arrendábel, arrendable, arrendamento.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	arrendar
Xerundio	arrendando
Participio	arrendado, arrendada, arrendados, arrendadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	arrendo	arrendas	arrenda	arrendamos	arrendades	arrendan
	Copretérito	arrendaba	arrendabas	arrendaba	arrendabamos	arrendabades	arrendaban
	Pretérito	arrendei	arrendaches	arrendou	arrendamos	arrendastes	arrendaron
	Antepretérito	arrendara	arrendaras	arrendara	arrendaramos	arrendarades	arrendaran
	Futuro	arrendarei	arrendarás	arrendará	arrendaremos	arrendaredes	arrendarán
	Pospretérito	arrendaría	arrendarías	arrendaría	arrendariamos	arrendariades	arrendarían
Modo Subxuntivo	Presente	arrende	arrendes	arrende	arrendemos	arrendedes	arrenden
	Pretérito	arrendase	arrendases	arrendase	arrendásemos	arrendásedes	arrendasen
	Futuro	arrendar	arrendares	arrendar	arrendarmos	arrendardes	arrendaren
Modo Imperativo	Afirmativo		arrenda	arrende1	arrendemos	arrendade	arrenden1
	Negativo		arrendes	arrende1	arrendemos	arrendedes	arrenden1
Infinitivo conxugado		arrendar	arrendares	arrendar	arrendarmos	arrendardes	arrendaren

1 Vostede(s)

arrendar²

Verbo transitivo

arrendar

1. Sachar [un cultivo] por segunda vez.
   • Sinónimos: bimar, redrar, rendar.
2. Achegarlle terra a [unha planta] cubríndolle o pé.
   • Exemplo: Pasamos toda a tarde arrendando os arbustos do xardín.
     
     
   • Sinónimos: abacelar, abarbar, acoeirar, acolar, amontear, aporcar, aterrar, rendar, rescaldar.

Traducións

• Castelán: (2) aterrar ^(es).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	arrendar
Xerundio	arrendando
Participio	arrendado, arrendada, arrendados, arrendadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	arrendo	arrendas	arrenda	arrendamos	arrendades	arrendan
	Copretérito	arrendaba	arrendabas	arrendaba	arrendabamos	arrendabades	arrendaban
	Pretérito	arrendei	arrendaches	arrendou	arrendamos	arrendastes	arrendaron
	Antepretérito	arrendara	arrendaras	arrendara	arrendaramos	arrendarades	arrendaran
	Futuro	arrendarei	arrendarás	arrendará	arrendaremos	arrendaredes	arrendarán
	Pospretérito	arrendaría	arrendarías	arrendaría	arrendariamos	arrendariades	arrendarían
Modo Subxuntivo	Presente	arrende	arrendes	arrende	arrendemos	arrendedes	arrenden
	Pretérito	arrendase	arrendases	arrendase	arrendásemos	arrendásedes	arrendasen
	Futuro	arrendar	arrendares	arrendar	arrendarmos	arrendardes	arrendaren
Modo Imperativo	Afirmativo		arrenda	arrende1	arrendemos	arrendade	arrenden1
	Negativo		arrendes	arrende1	arrendemos	arrendedes	arrenden1
Infinitivo conxugado		arrendar	arrendares	arrendar	arrendarmos	arrendardes	arrendaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: de renda.

Verbo transitivo

arrendar

1. (Economía) Alugar, arrendar (ceder o uso).
2. (Economía) Alugar, arrendar (adquirir o uso)

Portugués

• Etimoloxía: de renda.

Verbo transitivo

arrendar

1. (Economía) Alugar, arrendar (ceder o uso).
2. (Economía) Alugar, arrendar (adquirir o uso)