consonancia
Galego
- Etimoloxía: do latín consonantia.
- Pronuncia: /koŋ.so.'naŋ.θja̯/ ou /koŋ.so.'naŋ.sja̯/ (AFI)
- (Música) Calidade dos sons que, oídos simultaneamente, resultan agradábeis e harmónicos.
- Exemplo: A consonancia dos acordes foi froito de moitas horas de ensaio
.
- Exemplo: A consonancia dos acordes foi froito de moitas horas de ensaio
- Por extensión, calidade das cousas que se combinan entre si de xeito harmónico ou que se corresponden de maneira lóxica.
- Exemplo: Todis os actos deste político están en consonancia coa súa ideoloxía
.
- Exemplo: Todis os actos deste político están en consonancia coa súa ideoloxía
- (Literatura) Igualdade de todos os sons, vocálicos e consonánticos, a partir da última vogal acentuada, en dous ou máis versos.
- Exemplo: En poesía, a consonancia require do poeta un extenso coñecemento do léxico.
- Exemplo: En poesía, a consonancia require do poeta un extenso coñecemento do léxico.
Observacións
Na 1ª e na 2ª acepcións, seu sinónimo é harmonía, e antónimo disonancia.