desencarreirar
Galego
- Etimoloxía: de encarreirar e o prefixo des-.
- Pronuncia: /deseŋkarejˈɾaɾ/ (AFI)
desencarreirar
- Facer perder o rumbo a alguén, e desvialo do camiño correcto.
- Sinónimos: desnortar, descamiñar, descarreirar, desencamiñar, desorientar, extraviar.
- (Figurado) Apartar do bo camiño, do comportamento axeitado, a alguén.
- Sinónimos: desnortar, descamiñar, descarreirar, desencamiñar.
desencarreirarse
- Perder alguén o rumbo, saírse do camiño correcto.
- Sinónimos: desnortarse, descamiñarse, desencamiñarse, descarreirarse.
- (Figurado) Apartarse do bo camiño, do comportamento axeitado.
- Sinónimos: desnortarse, descamiñarse, desencamiñarse, descarreirarse.
Antónimos
Conxugación
Verbo regular da 1ª conxugación
Infinitivo | desencarreirar |
Xerundio | desencarreirando |
Participio | desencarreirado, desencarreirada, desencarreirados, desencarreiradas |
1 Vostede(s) |