Galego

  •   Pronuncia: /deseŋkarejˈɾaɾ/ (AFI)

  Verbo transitivo

desencarreirar

  1. Facer perder o rumbo a alguén, e desvialo do camiño correcto.
  2. (Figurado) Apartar do bo camiño, do comportamento axeitado, a alguén.


  Verbo pronominal

desencarreirarse

  1. Perder alguén o rumbo, saírse do camiño correcto.
  2. (Figurado) Apartarse do bo camiño, do comportamento axeitado.

Antónimos

Conxugación