liño

Grafías semellantes:     Liño ,    liñó

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués lỹo, do latín līnum, do protoindoeuropeo *līno-.

• Pronuncia: /ˈliɲo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

liño (sg: liño; pl: liños)

1. (Botánica) Planta herbácea que chega a atinxir un metro de altura e pertence á familia das lináceas. Abrangue un certo número de subespecies, integradas polos botánicos co nome de Linum usitatissimum. Componse basicamente dunha substancia fibrosa, da cal se extraen as fibras longas para a fabricación de tecidos e dunha substancia leñosa. Produce sementes oleoxinosas e a súa fariña é utilizada para cataplasmas con fins medicinais.
   • Sinónimos: liñaceira.
2. Fío desta planta.
3. Tecido deste fío.

Termos relacionados

• liño bravo/liño mourisco (Linum bienne)
• liño purgante (Linum catharticum)
• liño de lebre (gorga)

Traducións

• Francés: lin ^(fr)
• Sokna: akhooli ^(swn)
• Albanés: li ^(sq)
• Alemán: Lein ^(de)
• Inglés: flax ^(en)
• Inglés antigo: fleax ^(ang)
• Búlgaro: лен ^(bg)
• Catalán: lli ^(ca)
• Corso: linu ^(co)
• Croata: lan ^(hr)
• Danés: hør ^(da)
• Castelán: lino ^(es)
• Esperanto: lino ^(eo)
• Feroés: lín ^(fo), hørur ^(fo)
• Finés: pellava ^(fi)
• Frisón: flaaks ^(fy)
• Húngaro: len ^(hu)
• Ido: lino ^(io)
• Italiano: lino ^(it)
• Casaco: зығыр ^(kk)
• Latín: linum ^(la)
• Lituano: linas ^(lt)
• Luxemburgués: Fluess ^(lb)
• Neerlandés: vlas ^(nl)
• Nogai: зынгыр ^(nog)
• Noruegués: lin ^(no)
• Occitano: lin ^(oc)
• Polaco: len ^(pl)
• Portugués: linho ^(pt)
• Romanche: glin ^(rm), gliegn ^(rm)
• Romanés: in ^(ro)
• Ruso: лён ^(ru)
• Saami do norte: beallemas ^(se)
• Sueco: lin ^(sv)
• Checo: len ^(cs)
• Valón: lén ^(wa), lin ^(wa)