práctico

• Etimoloxía: do latín tardío practĭcus, 'activo', 'que actúa', e este do grego antigo πρακτικός praktikós. A forma feminina, do latín tardío practĭce, e este do grego antigo grego antigo πρακτική praktikḗ.

• Pronuncia: /'prak.ti.ko̯/ (AFI)#

Adxectivo

práctico
(ms: práctico; mpl: prácticos; fs: práctica; fpl: prácticas)

1. Pertencente ou relativo á práctica.
2. Que só ten en conta as accións prácticas, afastándose das consideracións teóricas.
3. Que é útil e comporta un proveito.
4. Dise de quen ten práctica en algo.

Substantivo

práctico
(ms: práctico; mpl: prácticos; fs: práctica; fpl: prácticas)

1. Persoa encargada de dirixir o rumbo das embarcacións nunha detrerminada zona.

Substantivo feminino

práctica
(sg: práctica; pl: prácticas)

1. Feito de realizar frecuentemente unha actividade.
2. Habilidade adquirida ao realizar regularmente unha actividade.
3. Feito de traducir en actos reais unha teoría ou un saber abstracto.
4. Aquilo que se fai habitualmente.
5. Exercicio que se fai para adquirir coñecementos nunha materia, ou para demostrar os que xa se teñen.