arraigar

Galego

• Etimoloxía: do latín vulgar *arradicāre, do latín radicāre, de rādīcō.

• Pronuncia: /arajˈɣaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

arraigar

1. Botar raíces [unha planta] e desenvolverse como consecuencia.
   • Sinónimos: agarrar, enraizar, prender.

Verbo intransitivo e pronominal

arraigar

1. Instalarse e poñerse a vivir nun lugar adaptándose á súa idiosincrasia.
   • Sinónimos: radicar.
2. Fixarse, establecerse ou facerse firme unha idea, costume, vicio...
   • Sinónimos: enraizar.

Traducións

• Castelán: arraigar ^(es)
• Portugués: arreigar ^(pt)

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	arraigar
Xerundio	arraigando
Participio	arraigado, arraigada, arraigados, arraigadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	arraigo	arraigas	arraiga	arraigamos	arraigades	arraigan
	Copretérito	arraigaba	arraigabas	arraigaba	arraigabamos	arraigabades	arraigaban
	Pretérito	arraiguei	arraigaches	arraigou	arraigamos	arraigastes	arraigaron
	Antepretérito	arraigara	arraigaras	arraigara	arraigaramos	arraigarades	arraigaran
	Futuro	arraigarei	arraigarás	arraigará	arraigaremos	arraigaredes	arraigarán
	Pospretérito	arraigaría	arraigarías	arraigaría	arraigariamos	arraigariades	arraigarían
Modo Subxuntivo	Presente	arraigue	arraigues	arraigue	arraiguemos	arraiguedes	arraiguen
	Pretérito	arraigase	arraigases	arraigase	arraigásemos	arraigásedes	arraigasen
	Futuro	arraigar	arraigares	arraigar	arraigarmos	arraigardes	arraigaren
Modo Imperativo	Afirmativo		arraiga	arraigue1	arraiguemos	arraigade	arraiguen1
	Negativo		arraigues	arraigue1	arraiguemos	arraiguedes	arraiguen1
Infinitivo conxugado		arraigar	arraigares	arraigar	arraigarmos	arraigardes	arraigaren

1 Vostede(s)

Referencias

• «arraigar» no Dicionario da RAG, Real Academia Galega.
• «arraigar» no DIGALEGO, Ir Indo.