conciliar

Entrada incompleta Esta páxina está marcada para ser completada. Pode axudar no Galizionario completándoa.

Galego

conciliar¹

• Etimoloxía: do latín conciliāre.

• Pronuncia: /konθiˈljaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

conciliar

1. ...

Traducións

• Castelán: conciliar ^(es)
• Portugués: conciliar ^(pt)

Verbo pronominal

conciliarse

1. Volver ser amigas [persoas que deixaron de selo].
   • Exemplo: Os irmáns, de pequenos, peléxanse todos os días, pero antes ou despois sempre acaban conciliándose.
     
     
   • Sinónimos: amigarse, arranxarse, avirse, facer as paces, reconciliarse.
2. Volver [unha persoa] ser amiga [doutra ou doutras coas que deixara de selo].
   • Exemplo: Por fin me conciliei con Iria, non podo crer que nos enfadásemos por semellante parvada.
     
     
   • Sinónimos: amigarse, arranxarse, avirse, facer as paces, reconciliarse.

Traducións

• Castelán: amistarse ^(es).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	conciliar
Xerundio	conciliando
Participio	conciliado, conciliada, conciliados, conciliadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	concilio	concilias	concilia	conciliamos	conciliades	concilian
	Copretérito	conciliaba	conciliabas	conciliaba	conciliabamos	conciliabades	conciliaban
	Pretérito	conciliei	conciliaches	conciliou	conciliamos	conciliastes	conciliaron
	Antepretérito	conciliara	conciliaras	conciliara	conciliaramos	conciliarades	conciliaran
	Futuro	conciliarei	conciliarás	conciliará	conciliaremos	conciliaredes	conciliarán
	Pospretérito	conciliaría	conciliarías	conciliaría	conciliariamos	conciliariades	conciliarían
Modo Subxuntivo	Presente	concilie	concilies	concilie	conciliemos	conciliedes	concilien
	Pretérito	conciliase	conciliases	conciliase	conciliásemos	conciliásedes	conciliasen
	Futuro	conciliar	conciliares	conciliar	conciliarmos	conciliardes	conciliaren
Modo Imperativo	Afirmativo		concilia	concilie1	conciliemos	conciliade	concilien1
	Negativo		concilies	concilie1	conciliemos	conciliedes	concilien1
Infinitivo conxugado		conciliar	conciliares	conciliar	conciliarmos	conciliardes	conciliaren

1 Vostede(s)

conciliar²

• Pronuncia: /konθiˈljaɾ/ (AFI)

Adxectivo

conciliar

1. Relativo ou pertencente a un concilio.