illar

Galego

illar¹

• Etimoloxía: de illa.

• Pronuncia: /iˈʎaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

illar

1. Separar algo ou alguén dun conxunto do que forma parte.
2. Impedir ou mitigar a propagación mediante materiais propiamente illantes de fenómenos físicos como o son ou a calor.
3. (Química) Separar un elemento químico do que estaba combinado.
4. (Matemáticas) Despexar só unha variable dunha ecuación, e facer que figure todo en función dela.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	illar
Xerundio	illando
Participio	illado, illada, illados, illadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	illo	illas	illa	illamos	illades	illan
	Copretérito	illaba	illabas	illaba	illabamos	illabades	illaban
	Pretérito	illei	illaches	illou	illamos	illastes	illaron
	Antepretérito	illara	illaras	illara	illaramos	illarades	illaran
	Futuro	illarei	illarás	illará	illaremos	illaredes	illarán
	Pospretérito	illaría	illarías	illaría	illariamos	illariades	illarían
Modo Subxuntivo	Presente	ille	illes	ille	illemos	illedes	illen
	Pretérito	illase	illases	illase	illásemos	illásedes	illasen
	Futuro	illar	illares	illar	illarmos	illardes	illaren
Modo Imperativo	Afirmativo		illa	ille1	illemos	illade	illen1
	Negativo		illes	ille1	illemos	illedes	illen1
Infinitivo conxugado		illar	illares	illar	illarmos	illardes	illaren

1 Vostede(s)

Traducións

• Castelán: aislar ^(es).
• Inglés: isolate ^(en)
• Portugués: ilhar ^(pt), isolar ^(pt).

Verbo pronominal

illarse

1. Separarse algo ou alguén do conxunto do que forma parte.

illar²

• Pronuncia: /iˈʎaɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

illar (sg: illar; pl: illares)

1. (Anatomía) Espazo comprendido entre as falsas costelas e a cadeira.
   • Sinónimos: abarca, illarga, vacío.
   • Observacións: Adoita empregarse en plural.

Traducións

• Inglés: flank ^(en)