eco

Galego

• Etimoloxía: de latín echo, e este do grego antigo ἠχώ (ēchṓ), co mesmo significado.

Substantivo masculino

eco (sg: eco; pl: ecos)

1. (Física) Repetición dun son producida ao seren reflectidas as súas ondas por un obstáculo.
   • Sinónimos: resón.
   • Exemplo: Sentiabamos na casa o eco das bombas da festa da parroquia reflectidas no monte.
     
     
2. (Física) Onda electromagnética reflectida de tal modo que se percibe como distinta da orixinalmente emitida.
3. (Figurado) Son que se escoita confuso e apagado.
   • Exemplo: Sentíanse os ecos dos tambores.
     
     
   • Sinónimos: rumor.
4. (Figurado) Noticia vaga e imprecisa acerca dun suceso ou situación.
   • Exemplo: O eco daquel accidente causou grande impresión a todos os veciños.
     
     
5. (Figurado) Serie de efectos que algo causa sobre unha persoa ou cousa
   • Exemplo: As palabras do presidente non tiveron moito eco nos empresarios.
     
     
   • Sinónimos: repercusión, resonancia.

Traducións

• Alemán: Echo ^(de)
• Castelán: eco ^(es)
• Catalán: eco ^(ca)
• Francés: écho ^(fr)
• Inglés: echo ^(en)
• Italiano: eco ^(it)
• Portugués: eco ^(pt)