cognome

Galego

• Etimoloxía: do latín cognōmen.

• Pronuncia: /kɔɡˈnome̝/ (AFI)

Substantivo masculino

cognome (sg: cognome; pl: cognomes)

1. (Historia) Na antiga Roma, nome da familia á que pertencía unha persoa, que saía a partir das características persoais; o terceiro elemento que formaban os tria nomina, a cadea onomástica coa que se nomeaban os individuos romanos durante o período clásico.
2. Sobrenome que recibe unha persoa, con referencia normalmente a unha característica súa.
   • Sinónimos: alias, apelativo, sobrenome.

Termos relacionados

• cognominar

Traducións

• Alemán: Cognomen ^(de), Kognomen ^(de), Spitzname ^(de)
• Castelán: cognomen ^(es).
• Francés: cognomen ^(fr)
• Grego: παρωνύμιο ^(el), επώνυμο ^(el)
• Inglés: cognomen ^(en)
• Italiano: cognome ^(it)
• Portugués: cognome ^(pt)

Italiano

• Etimoloxía: do latín cognōmen.

• Escoitar: «cognome» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

cognome

1. Apelido.

Portugués

• Etimoloxía: do latín cognōmen.

Substantivo masculino

cognome (sg: cognome; pl: cognomes)

1. Apelido.
2. Alcume.
3. (Historia) Cognome.