estrangulamento

Galego

• Etimoloxía: de estrangular + -mento.

Substantivo masculino

estrangulamento (sg: estrangulamento; pl: estrangulamentos)

1. Acción e efecto de estrangular ou estrangularse.
   • Exemplo: Apertoulle a gorxa até o estrangulamento. A morte foi por estragulamento.
     
     
2. Feito de facer máis estreito un órgano, un conduto, etc.
   • Exemplo: O estrangulamento da hernia fixo que tivese que operarse.
     
     
3. (Medicina) Detención da circulación sanguínea nunha parte, debida a compresión ou constrición.
   • Exemplo: O tumor cáusalle un estrangulamento da circulación na zona.
     
     
4. (Medicina legal) Constrición ao redor ou diante do pescozo provocada por unha forza allea á persoa, que impide o paso do aire para os pulmóns e ocasiona un tipo de morte por asfixia.
   • Exemplo: O forense ditaminou que a muller morrera por estrangulamento.
     
     
5. (Patoloxía) Tipo de obstrución intestinal caracterizada pola oclusión simultánea da luz intestinal e dos vasos que irrigan a zona afectada.
   • Exemplo: O estrangulamento provoca a gangrena da porción intestinal estrangulada.
     
     
6. (Figurado) Acción de impedir ou atrasar o normal desenvolvemento de algo.
   • Exemplo: A crise mundial provocou o estrangulamento da nosa economía.
     
     

Sinónimos

• estrangulación

Termos relacionados

• asfixia

Traducións

• Castelán: estrangulamiento ^(es).