chamar

Galego

• Etimoloxía: do latín clamāre.

• Pronuncia: /t͡ʃaˈmaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

chamar

1. Procurar que alguén acuda ou preste atención dicindo o seu nome en voz alta ou mediante sons ou exclamacións específicas.
   • Exemplo: Chámao a ver se te oe e dille que non esqueza mercar o fío. Chamárono pola megafonía para que acudise ao departamento de control de equipaxes. Non oes? Están a chamar por nós. Chamou polo can asubiando.
     
     
2. Pronunciar en voz alta o nome das persoas que se deben atopar nun lugar para comprobar a súa presenza.
   • Exemplo: O secretario do tribunal chamou os opositores por orde alfabética dos apelidos.
     
     
3. Espertar a alguén.
   • Exemplo: Sempre me chama moi cedo e a min cústame levantarme.
     
     
4. Accionar un dispositivo para que un aparato acuda ao lugar onde se está.
   • Exemplo: Chama ti o ascensor, que eu subo a pé.
     
     
5. Solicitar a alguén que acuda a un lugar ou realice unha acción.
   • Exemplo: Chamárono do xulgado para testificar. Tes que chamar á doutora. A voz do ulema chama aos fieis á oración, desde o minarete. Os sinos chaman para a misa das once.
     
     
6. Designar a alguén para ocupar un posto, exercer un cargo ou gozar dun dereito.
   • Exemplo: Foi chamada ao trono de Castela. Neste caso serán chamados a herdar os seus parentes en segundo grao.
     
     
7. Comunicar cunha persoa ou un servizo, ou tratar de facelo, por medio do teléfono.
   • Exemplo: Chámante pola liña un. Chamade unha ambulancia! Vou chamar por teléfono.
     
     
8. Guiar un animal de tiro poñéndose diante del.
   • Exemplo: Cando sementan, sempre chama el as vacas.
     
     
9. Exercer unha cousa ou persoa atracción sobre alguén.
   • Exemplo: As minas de ouro chamaban a centos os aventureiros. Ese sindicalista chama moita xente. O noso líder perdeu popularidade e xa non chama como chamaba.
     
     
10. Atraer unha cousa a outra cousa.
    • Exemplo: Diñeiro chama diñeiro.
      
      

Observacións

• Ás veces emprégase tamén seguido da preposición por.

Verbo intransitivo

chamar

1. Aplicar a alguén ou a algo un nome ou un alcume.
   • Exemplo: Chámanlle Xoán. Chamábanlle o Mentireiro
     
     .
2. Designar ou cualificar algo ou alguén como.
   • Exemplo: Chamoulle covarde á cara. Chamáronlle guapo e púxose colorado
     
     .
3. Dar golpes nunha porta, ventá, etc. ou facer soar o timbre para que abran, ou para pedir permiso para entrar.
   • Exemplo: Chamou pero non oíron o timbre. Estes mobles novos chaman por unha alfombra
     
     .

Verbo pronominal

chamarse

1. Ter un determinado nome ou apelido.
   • Exemplo: Como se chaman estas plantas? Como te chamas? Chámome Brais. Esta canción chámase “Anduriña”
     
     .

Sinónimos

• denominarse

Traducións

• Alemán: heißen ^(de), rufen ^(de), nennen ^(de)
• Aragonés: clamar ^(an)
• Castelán: llamar ^(es).
• Esloveno: klicati ^(sl).
• Francés: appeler ^(fr).
• Inglés: call ^(en).
• Portugués: chamar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	chamar
Xerundio	chamando
Participio	chamado, chamada, chamados, chamadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	chamo	chamas	chama	chamamos	chamades	chaman
	Copretérito	chamaba	chamabas	chamaba	chamabamos	chamabades	chamaban
	Pretérito	chamei	chamaches	chamou	chamamos	chamastes	chamaron
	Antepretérito	chamara	chamaras	chamara	chamaramos	chamarades	chamaran
	Futuro	chamarei	chamarás	chamará	chamaremos	chamaredes	chamarán
	Pospretérito	chamaría	chamarías	chamaría	chamariamos	chamariades	chamarían
Modo Subxuntivo	Presente	chame	chames	chame	chamemos	chamedes	chamen
	Pretérito	chamase	chamases	chamase	chamásemos	chamásedes	chamasen
	Futuro	chamar	chamares	chamar	chamarmos	chamardes	chamaren
Modo Imperativo	Afirmativo		chama	chame1	chamemos	chamade	chamen1
	Negativo		chames	chame1	chamemos	chamedes	chamen1
Infinitivo conxugado		chamar	chamares	chamar	chamarmos	chamardes	chamaren

1 Vostede(s)